Περί ονοματοδοσίας οδών: Νομιμότητα, επάρκεια, αποδεκτικότητα.

Βρέθηκα στην Καλλιθέα Αττικής μετά από σαράντα τέσσερα χρόνια και όπως ήταν φυσικό αναζήτησα την οδό Θησέως που την προσπέρασα ανύποπτος γιατί έχει μετονομασθεί σε Ελευθερίου Βενιζέλου. Έπρεπε να το είχα καταλάβει, σκέφτηκα αργότερα , γιατί  η πινακίδα στο σταθμό  του Μετρό Ταύρος σε προειδοποιούσε  : Ταύρος/ Ελ. Βενιζέλου.  Δεν αντιλέγω υπήρξε πρωθυπουργός της Ελλάδας σε δύσκολους καιρούς, αλλ΄ αναρωτήθηκα  γιατί αυτή η αδήριτος ανάγκη. Αναλογίσθηκα τους πρώτους διάσημους κατοίκους της Καλλιθέας  εν έτει 1885 τον καθηγητή Γεώργιο Κρέμο, τον νομικό Γεώργιο Φιλάρετο και τον έμπορο Λάσκαρι Λακαρίδη. H  ονοματοδοσία είχε  άμεση σχέση με  τον οικισμό καθώς παραδίδεται ότι ο Θησέας, μετά την εξόντωση του Μινώταυρου , προσάραξε στις ακτές της σημερινής Καλλιθέας. Εκείνο όμως που βασάνισε το μυαλό μου ήταν ποιο άραγε να ήταν το σκεπτικό της Υπηρεσίας ονοματοδοσίας οδών του Δήμου Καλλιθέας; Η επίδειξη δημοκρατικότητας πέραν της ιστορίας ήταν κι αυτό ένα στοιχείο για τη λήψη της σχετικής απόφασης, αναρωτήθηκα. Πάντως πέραν του δημοκρατικού προφίλ του Ελευθερίου Βενιζέλου η ιστορία καταγράφει , αν δεν ήταν ο Νικόλαος Ζορμπάς (επανάσταση στο Γουδί του 1909 ) ο Βενιζέλος θα περνούσε στα ψιλά γράμματα της ιστορίας . Στη δεύτερη κυβέρνηση μετά τη μετάκληση του Στεφάνου Δραγούμη ορίσθηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος ως πρωθυπουργός άνευ βέβαια εκλογών. Σ΄ αυτή την δεύτερη κυβέρνηση ο τότε Συνταγματάρχης Νικόλαος Ζορμπάς ανέλαβε τον θώκο του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης για να παραιτηθεί σε  λίγες μέρες και να κηρύξει την διάλυση του Στρατιωτικού Συνδέσμου. Άρα το κριτήριο της δημοκρατικότητας είναι πολύ σχετικό και χωρίς βαθύτερη γνώση πολλές φορές παραπλανητικό.  Ο κόσμος όμως παρατήρησα ότι εξακολουθεί να την προσφωνεί Θησέως και στα σχετικά  διαφημιστικά πάντα εντός παρενθέσεων η λέξης Θησέως.

Οι Γενικές Αρχές  περί νόμων επιτάσσουν τρία στοιχεία: την νομιμότητα, την επάρκεια και την αποδεκτικότητα. Αν συνυπάρξουν τα δυο πρώτα χωρίς αποδεκτικότητα δεν λειτουργεί ο νόμος. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την οδό Ανθέων στη Θεσσαλονίκη  που μετωνομάσθηκε σε Γεωργίου Παπανδρέου του πρεσβυτέρου βέβαια. Στη γενέτειρά μου την Καστοριά τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Στο κεντρικό δρόμο της νέας συνοικίας Χλόης συναντάς κανείς τρεις  καθέτους οδούς συνεχόμενους πάλι με πολιτικά πρόσωπα, όπως Κωνσταντίνου Καραμανλή,  Ανδρέα Παπανδρέου και Μελίνας Μερκούρη. Τουλάχιστον ο Κωνσταντίνος Καραμανλής  τη δεκαετία του 1950 ανήγειρε και τους πρώτους Ξενώνες  για την ανάπτυξη του τουρισμού.

Το ακατανόητο και προκλητικό στην υπόθεση αυτή είναι ότι όχι μόνο δεν υπάρχουν ονοματοδοσίες οδών επιφανών Καστοριανών που προσέφεραν στα χρόνια της τουρκοκρατίας όσα δεν προσέφεραν οι εκάστοτε κυβερνήσεις από της ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, όπως ο Δημήτριος Μπετλής  γουνέμπορας στη Βουδαπέστη που ίδρυσε στις αρχές του 19ου αιώνα τη Σχολή Νικολάου Πετρίτη και την εμπλούτισε με βιβλία, του Δημητρίου Σακελλαρίου που το 1821 εξέδωσε το Μέγα Αλφαβητάριο σε τέσσερεις τόμους, τον Παναγιώτης Παπαναούμ τον πρώτο μηχανικό κατά την Οθωνική περίοδο, τον Παύλος Ιωάννου πρύτανη του  πανεπιστημίου Αθηνών, της Σχολής Κυρίτζη που λειτούργησε το 1710 κ.α. Και πώς να τα γνωρίζει ο κόσμος αφού δεν αποτυπώνονται ούτε σε πινακίδες οδών.

Έπρεπε να γίνει τιμητική εκδήλωση (η πρώτη)  μετά εξήντα χρόνια (2010) για τον καλύτερο Δήμαρχο όλων των εποχών όχι μόνο στην πόλη της Καστοριάς αλλά πενελλαδικά για τον Σαράντη Τσεμάνη για να αναζητηθεί οδός που να φέρει το όνομά του. Ο Σαράντης Τσεμάνης στους πιο δύσκολους καιρούς 1946-1949 με καταφυγόντες στην πόλη της Καστοριάς περισσότερους από τους κατοίκους όχι μόνο παρείχε τις ιατρικές του υπηρεσίες  αλλά φρόντισε να διανοίξει και οδούς, όπως ομόνοια - ορφανοτροφείο, την οδό προς το σημερινό Ξενία παραχωρώντας τον κήπου του <λοιπόν Κύριοι ας αρχίσουμε από τον δικό μου τον κήπο>, επέκταση του παραλιακού δρόμου από πετσιά και να εφοδιάσει το Γυμνάσιο Καστοριάς με όργανα γυμναστικής που έφερε από τη Γαλλία  που νομίζω υπάρχουν μέχρι σήμερα. Επίσης να καταργήσει τις αυγατές των παραλιμνίων οικιών του Ντολτσού  που είχαν τις βάρκες τους και απέκλειαν τη δημόσια χρήση.

* Κάντε κλικ στις μπλε σημάνσεις  για να δείτε τα κείμενα.

Δημοσιεύθηκε

[estianews@otenet.gr]