Στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες η εργατική τάξη
ζώντας στη λεγόμενη καταναλωτική κοινωνία και υπό
την επίδραση διαφόρων ουσιαστικά πλαστών αναγκών,
ενσωματώνεται στο κοινωνικό σύνολο και χάνει τον
επαναστατικό της χαρακτήρα. Χέρμπερτ Μαρκούζε
Για περισσότερα από εκατό χρόνια γράφτηκαν πολλές αναλύσεις της μαρξιστικής θεώρησης των πραγμάτων ανάμεσα στις οποίες, κατά την άποψή μου, κορυφαίες θεωρούνται του Αντόνιο Γκράμσι (ιστορικός υλισμός) και του δικού μας Νίκου Πουλαντζά (Σχετικά με τη μαρξιστική θεωρία του δικαίου). Διαβάζοντας τα δυο παραπάνω συγγράμματα, όταν φθάσεις στη πέμπτη σελίδα ξεχνάς την πρώτη και στο τέλος, αν κάποτε το διεκπεραιώσεις, δεν είσαι σε θέση να συνοψίσεις τις αναλύσεις τους. Απλά σου αφήνουν μια επίγευση της ασύλληπτης πνευματικότητάς τους. Κατά τον Χέρμπερτ Μαρκούζε (Ο μονοδιάστατος άνθρωπος) (1964) άλλη πορεία έχουν τα μαρξιστικά κόμματα σε τριτοκοσμικές χώρες και άλλη σε αναπτυγμένες χώρες και θεωρεί τα πολιτικά τους προγράμματα θεωρητικής και μόνο σημασίας.
Η Ρόζα Λούξεμπουργκ, επαναστάτρια κομμουνίστρια, που κλείστηκε στις φυλακές του Βερολίνου το 1919, κατά το Σωκρατικό έτι δημοκρατουμένης της πόλεως των Αθηνών, δηλαδή και επί Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, και στη συνέχεια εκτελέστηκε, επέκρινε την εφαρμογή των μαρξιστικών αρχών από το Λένιν και τον Τρότσκι και μίλησε για τη δικτατορία της γραφειοκρατίας:
Το φάρμακο που βρήκαν ο Τρότσκι και ο Λένιν, την κατάργηση δηλαδή της δημοκρατίας, είναι χειρότερο και από την αρρώστια που προτίθενται να θεραπεύσουν, γιατί με τον τρόπο αυτό εκλείπει το μοναδικό μέσο που θα μπορούσε να διορθώσει όλες τις ατέλειες των κοινωνικών θεσμών. Το μέσο αυτό είναι η ενεργή, απεριόριστη, δημιουργική πολιτική ζωή των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων.
Αν σήμερα επιχειρούσαμε να αναγάγουμε τη σύγχρονη ελληνική αριστερά αλλά και την ευρωπαϊκή στη θεωρία και την πράξη, σύμφωνα με τις αναλύσεις των μαρξιστών, θα σταθούμε τόσο στο Χέρμπερτ Μαρκούζε όσο και στη Ρόζα Λούξεμπουργκ. Ο πρώτος υποστήριξε ότι η επαναστατική πρωτοβουλία στις αναπτυγμένες κοινωνίες μεταβαίνει στους περιθωριακούς, στα μέλη δηλαδή του λούμπεν του προλεταριάτου, στις εθνικές μειονότητες, στους άνεργους καθώς και στα ριζοσπαστικά στρώματα των σπουδαστών. Στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες η εργατική τάξη, πάντα κατά το Μαρκούζε, ζώντας στη λεγόμενη καταναλωτική κοινωνία και υπό την επίδραση διαφόρων ουσιαστικά πλαστών αναγκών, ενσωματώνεται στο κοινωνικό σύνολο και χάνει τον επαναστατικό της χαρακτήρα.
Η Ρόζα Λούξεμπουργκ μίλησε ανοιχτά και ξεκάθαρα για αυτό που ακούγαμε κάποτε από το ΠΑΣΟΚ και σήμερα από τα λαϊκίστικα κόμματα της αριστεράς: Ο λαός στην εξουσία. Ποιος λαός! μας στο λέει ήδη από το 1919:
Η δημόσια ζωή ναρκώνεται σιγά-σιγά, και μερικοί ηγέτες του κόμματος, προικισμένοι με ανεξάντλητη ενέργεια κι απεριόριστη εμπειρία, κυβερνούν και διατάζουν. Καμιά δεκαριά ηγέτες κυβερνούν μόνοι τους, ενώ μια επιλεκτική μειονότητα της εργατικής τάξης προσκαλείται που και που στις συγκεντρώσεις, για να χειροκροτήσουν τις ομιλίες των ηγετών και να εγκρίνει τις αποφάσεις ομόφωνα. Όταν παύει να υπάρχει ο έλεγχος της εξουσίας αυτή η ηγεσία συρρικνώνεται σε ένα κλειστό κύκλο ηγετών του νέου καθεστώτος. Η διαφθορά είναι αναπόφευκτη.
Ας αναλύσουμε τώρα τη σύγχρονη ελληνική αριστερά. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α που κυρίως ο τίτλος του έχει τη λέξη ριζοσπαστική αριστερά και μάλιστα συνασπισμός με την άνοδό του στην εξουσία το πρώτο νομοσχέδιο που έφερε στη βουλή ήταν αν ο Ρωμανός και ο τρομοκράτης Ξηρός έπρεπε να φορέσουν ηλεκτρονικό βραχιολάκι. Ρήξη με τα προκαθεστημένα σημαίνει να πράξεις τα αυτονόητα δηλαδή να ψηφίσεις νόμο, όπως ισχύει στις ΗΠΑ, για όσους βγάλανε τα χρήματά τους και μάλιστα εν περιόδω κρίσης να βεβαιώσεις οφειλή προς τη Δ.Ο.Υ σε ποσοστό 50%, των παρονόμως εκτός ευροζώνης χρημάτων και αν δεν καταβληθούν, η υπόθεση να παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη. Ριζοσπαστισμός σημαίνει να καταργήσεις κάποια ΤΕΙ, μέτρησα περισσότερα από εκατό στη Διοίκηση επιχειρήσεων, ενώ οινολογίας δεν υπάρχει καί ο Έλληνας φορολογούμενος πληρώνει το διδακτικό προσωπικό άνευ ουσιαστικού λόγου πέραν από το γεγονός ότι προκαλείται στρατιά ανέργων που μπορεί να εξελιχθεί σε αντιδραστική ομάδα. Αντί αυτού είχαμε την επαναφορά των αιώνιων φοιτητών. Τα πολλά ΤΕΙ, τότε ΚΑΤΕ, δημιουργήθηκαν επί ΠΑΣΟΚ με κύριο στόχο τη μεταφορά πόρων από τα κέντρα στην περιφέρεια. Ριζοσπαστισμός σημαίνει ότι ανεβάζεις τις βάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Δεν είναι δυνατόν να εισάγεσαι στη γερμανική φιλολογία με μέσο βαθμό τρία. Όσον αφορά το ΚΚΕ ακούσαμε στη ΔΕΘ το Γραμματέα της ν΄ αναφέρεται στον Κωνσταντίνο Καραμανλή που έβγαλε την Ελλάδα το 1974 για ένα μικρό διάστημα για στηρίξει την άποψή του ότι το ΝΑΤΟ δεν μας προστατεύει. Παρέλειψε όμως να μας πει ότι μετά από αυτό, ενώ οι Τούρκοι ήδη κατείχαν το 5% της Κύπρου με το σχέδιο Αττίλας Β΄ φτάσανε μέχρι τη Λευκωσία. Η Λαϊκή ενότητα πρέπει να μας πείσει ότι ακόμα και με διαγραφή ολόκληρου του χρέους η κατάσταση δεν θα παραμείνει η ίδια. Ο Λαφαζάνης και οι περί αυτόν πρωτίστως πρέπει να μας αποδείξουν πως ο Έλληνας θα επιστρέψει στα βουστάσια, στα ποιμενοστάσια και στα χοιροστάσια. Η ελληνική φέτα είναι περιζήτητη. Παράγουμε 115.000 τόνους από τους οποίους 85.000 καταναλώνονται στη χώρα μας. Η οροσειρά της Πίνδου συμπεριλαβανομένου του Γράμμου και του Βιτσίου προσφέρεται για περισσότερα από εκατό χιλιάδες πρόβατα. Χρειάζεται στρατηγικό σχέδιο και προπαντός κίνητρα. Κανείς δεν μίλησε για αυτά. Και δεν είναι μόνο η φέτα είναι και τα αρνιά και τα υποπροϊόντα: μαλλί, δέρμα, οπλές. Από το Βέλγιο εισάγουμε χοιρινό κρέας σε χαμηλότερες τιμές, νομίζω ούτε τρία ευρώ το κιλό. Έτσι η εγχώρια παραγωγή χοιρινού κρέατος συνεχώς φθίνει για να φθάσει επί του παρόντος στο ποσοστό 25%.
Η Γαλλία που μας προμηθεύει κατά καιρός με Μιράζ και η Γερμανία με υποβρύχια και άλλα πολλά έχουν επάρκεια βοδινού κρέατος και στις μέρες μας αγοράζουμε γαλλικό και γερμανικό βοδινό κρέας για όλα τα γούστα από κότσι μέχρι μπον-φιλέ. Τα Funds και τα χρηματοπιστωτικά προϊόντα είναι για άλλους και όχι για μας ακόμα. Το πως όμως θα προσεγγίσουμε, γιατί το μόνο απόλυτο είναι το σχετικό, την ενεργή, απεριόριστη, δημιουργική πολιτική ζωή των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων είναι μια Ουτοπία. Έτσι πρέπει να το δούμε και να κατανοήσουμε ότι, όπως έλεγε και η Ρόζα Λούξεμπουργκ, η σοσιαλιστική δημοκρατία [Ουμανιστική θα έλεγα] δεν είναι κάτι που θα ξεκινήσει στη γη της επαγγελίας, μόνο και όταν θεμελιωθεί. Δεν έρχεται σαν χριστουγενιάτικο δώρο, σαν ανταμοιβή στο λαό επειδή υπέμεινε, στο μεταξύ κάποιους εξουσιαστές [που χειρίζονται τα κοινά]. O Τόμας Μορ τελικά μεταθέτει την πραγμάτωση της ουτοπίας του στο απώτερο μέλλον «όταν όλοι οι άνθρωποι θα είναι καλοί».
Σημείωση
Κάντε κλικ στις μπλε σημάνσεις, για να δείτε τα σχετικά κείμενα. Το λήμμα Δημοκρατία της Βαϊμάρης είναι δικό μου.
Η Ρόζα Λούξεμπουργκ μίλησε ανοιχτά και ξεκάθαρα για αυτό που ακούγαμε κάποτε από το ΠΑΣΟΚ και σήμερα από τα λαϊκίστικα κόμματα της αριστεράς: Ο λαός στην εξουσία. Ποιος λαός! μας στο λέει ήδη από το 1919:
Η δημόσια ζωή ναρκώνεται σιγά-σιγά, και μερικοί ηγέτες του κόμματος, προικισμένοι με ανεξάντλητη ενέργεια κι απεριόριστη εμπειρία, κυβερνούν και διατάζουν. Καμιά δεκαριά ηγέτες κυβερνούν μόνοι τους, ενώ μια επιλεκτική μειονότητα της εργατικής τάξης προσκαλείται που και που στις συγκεντρώσεις, για να χειροκροτήσουν τις ομιλίες των ηγετών και να εγκρίνει τις αποφάσεις ομόφωνα. Όταν παύει να υπάρχει ο έλεγχος της εξουσίας αυτή η ηγεσία συρρικνώνεται σε ένα κλειστό κύκλο ηγετών του νέου καθεστώτος. Η διαφθορά είναι αναπόφευκτη.
Ας αναλύσουμε τώρα τη σύγχρονη ελληνική αριστερά. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α που κυρίως ο τίτλος του έχει τη λέξη ριζοσπαστική αριστερά και μάλιστα συνασπισμός με την άνοδό του στην εξουσία το πρώτο νομοσχέδιο που έφερε στη βουλή ήταν αν ο Ρωμανός και ο τρομοκράτης Ξηρός έπρεπε να φορέσουν ηλεκτρονικό βραχιολάκι. Ρήξη με τα προκαθεστημένα σημαίνει να πράξεις τα αυτονόητα δηλαδή να ψηφίσεις νόμο, όπως ισχύει στις ΗΠΑ, για όσους βγάλανε τα χρήματά τους και μάλιστα εν περιόδω κρίσης να βεβαιώσεις οφειλή προς τη Δ.Ο.Υ σε ποσοστό 50%, των παρονόμως εκτός ευροζώνης χρημάτων και αν δεν καταβληθούν, η υπόθεση να παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη. Ριζοσπαστισμός σημαίνει να καταργήσεις κάποια ΤΕΙ, μέτρησα περισσότερα από εκατό στη Διοίκηση επιχειρήσεων, ενώ οινολογίας δεν υπάρχει καί ο Έλληνας φορολογούμενος πληρώνει το διδακτικό προσωπικό άνευ ουσιαστικού λόγου πέραν από το γεγονός ότι προκαλείται στρατιά ανέργων που μπορεί να εξελιχθεί σε αντιδραστική ομάδα. Αντί αυτού είχαμε την επαναφορά των αιώνιων φοιτητών. Τα πολλά ΤΕΙ, τότε ΚΑΤΕ, δημιουργήθηκαν επί ΠΑΣΟΚ με κύριο στόχο τη μεταφορά πόρων από τα κέντρα στην περιφέρεια. Ριζοσπαστισμός σημαίνει ότι ανεβάζεις τις βάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Δεν είναι δυνατόν να εισάγεσαι στη γερμανική φιλολογία με μέσο βαθμό τρία. Όσον αφορά το ΚΚΕ ακούσαμε στη ΔΕΘ το Γραμματέα της ν΄ αναφέρεται στον Κωνσταντίνο Καραμανλή που έβγαλε την Ελλάδα το 1974 για ένα μικρό διάστημα για στηρίξει την άποψή του ότι το ΝΑΤΟ δεν μας προστατεύει. Παρέλειψε όμως να μας πει ότι μετά από αυτό, ενώ οι Τούρκοι ήδη κατείχαν το 5% της Κύπρου με το σχέδιο Αττίλας Β΄ φτάσανε μέχρι τη Λευκωσία. Η Λαϊκή ενότητα πρέπει να μας πείσει ότι ακόμα και με διαγραφή ολόκληρου του χρέους η κατάσταση δεν θα παραμείνει η ίδια. Ο Λαφαζάνης και οι περί αυτόν πρωτίστως πρέπει να μας αποδείξουν πως ο Έλληνας θα επιστρέψει στα βουστάσια, στα ποιμενοστάσια και στα χοιροστάσια. Η ελληνική φέτα είναι περιζήτητη. Παράγουμε 115.000 τόνους από τους οποίους 85.000 καταναλώνονται στη χώρα μας. Η οροσειρά της Πίνδου συμπεριλαβανομένου του Γράμμου και του Βιτσίου προσφέρεται για περισσότερα από εκατό χιλιάδες πρόβατα. Χρειάζεται στρατηγικό σχέδιο και προπαντός κίνητρα. Κανείς δεν μίλησε για αυτά. Και δεν είναι μόνο η φέτα είναι και τα αρνιά και τα υποπροϊόντα: μαλλί, δέρμα, οπλές. Από το Βέλγιο εισάγουμε χοιρινό κρέας σε χαμηλότερες τιμές, νομίζω ούτε τρία ευρώ το κιλό. Έτσι η εγχώρια παραγωγή χοιρινού κρέατος συνεχώς φθίνει για να φθάσει επί του παρόντος στο ποσοστό 25%.
Η Γαλλία που μας προμηθεύει κατά καιρός με Μιράζ και η Γερμανία με υποβρύχια και άλλα πολλά έχουν επάρκεια βοδινού κρέατος και στις μέρες μας αγοράζουμε γαλλικό και γερμανικό βοδινό κρέας για όλα τα γούστα από κότσι μέχρι μπον-φιλέ. Τα Funds και τα χρηματοπιστωτικά προϊόντα είναι για άλλους και όχι για μας ακόμα. Το πως όμως θα προσεγγίσουμε, γιατί το μόνο απόλυτο είναι το σχετικό, την ενεργή, απεριόριστη, δημιουργική πολιτική ζωή των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων είναι μια Ουτοπία. Έτσι πρέπει να το δούμε και να κατανοήσουμε ότι, όπως έλεγε και η Ρόζα Λούξεμπουργκ, η σοσιαλιστική δημοκρατία [Ουμανιστική θα έλεγα] δεν είναι κάτι που θα ξεκινήσει στη γη της επαγγελίας, μόνο και όταν θεμελιωθεί. Δεν έρχεται σαν χριστουγενιάτικο δώρο, σαν ανταμοιβή στο λαό επειδή υπέμεινε, στο μεταξύ κάποιους εξουσιαστές [που χειρίζονται τα κοινά]. O Τόμας Μορ τελικά μεταθέτει την πραγμάτωση της ουτοπίας του στο απώτερο μέλλον «όταν όλοι οι άνθρωποι θα είναι καλοί».
Σημείωση
Κάντε κλικ στις μπλε σημάνσεις, για να δείτε τα σχετικά κείμενα. Το λήμμα Δημοκρατία της Βαϊμάρης είναι δικό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου